Het Roofvogelpark bestaat sinds augustus 2008. Aan Falconcrest zoals het er vandaag bij ligt is meer dan tien jaar aan onderhandelingen, planning, toewijding en harde werk aan voorafgegaan. Het was de meedogenloze doorzettingsvermogen en drive van Frans Lenders die er voor zorgde dat het zich allemaal realiseerde. Samenwerking met gemeente bleek een hele kluif; er moest voor worden gezorgd dat het park en zijn diensten geschikt waren voor het publiek en aan alle voorwaarden voldeed. Om een oud, verlaten en bouwvallig boerderij om te toveren tot een natuur- , mens- en roofvogelvriendelijk park heeft een behoorlijk beroep gedaan op de tijd, energie en inzet van alle hulpbronnen en de vindingrijkheid van Frans en zijn familie, zowel als zijn trouwe vrienden kring. Falconcrest is in 2022 verhuisd naar onze nieuwe locatie.
Leverancier van valkerij producten en valkeniers diensten was, die hoge eisen stelde wat betreft de kwaliteit van haar valkerij producten en valkeniers diensten. Dit heeft al een aantal interessante wetenswaardigheden tot gevolg gehad die ons een wereldwijde reputatie heeft bezorgd als ware meesters op ons vakgebied en een aantal interessante en bekende klanten.
Arendhandschoen voor Helmut Kohl
Arendhandschoen voor George Bush
Arendhandschoen voor Mikhail Gorbachev
Falconcrest in het nieuws
Unieke valkerij huiven
Unieke valkerij torbehoren
De oorsprong van valkerij ligt het oosten en is vermoedelijk door de kruistochten naar West Europa overgebracht. In de Nederlanden begint het vorm te krijgen rond de tiende eeuw. Men begonnen met het invangen van de valken op de heidegronden rond Valkenswaard, Arendonk en Turnhout. Valkenvangers werden zeer bekwaam in het vervaardigen van valkerij benodigdheden. Karel Mollen, de zoon van een van de bekendste Nederlandse valkeniers Adriaan Mollen, was echt een meester in het vervaardigen van huiven, bellen en weitassen welke hij over de gehele wereld verkocht nadat hij per post de bestellingen had ontvangen.
Gevangen valken werden in een valkenzak gezet en deze zorgde ervoor dat de valk zich niet meer kon bewegen en werden gehuifd. Eenmaal aangekomen in de valkenkamer werd de valk verder uitgerust met schoenen, draal en langveter. Volgens de luister van ons land werd de valk daarna in een donkere kamer gezet zonder huif. De valk bleef ongehuifd in de valkenkamer, tot het moment dat de valk gewoon rustig bleef ook als het licht aan of uit was. De valkenier sprak op zachte toon steeds tegen de valk, zodat deze wende aan de stem van de mens. De volgende stap is dan het wennen aan de aanraking door de mens. Training van de valken speelde af in de valkenkamer. Hier werd de vogel zeeg gemaakt en wende hij aan de mens en de handschoen. De vogel kreeg op de handschoen eten en zo begon men de vogel ook te wennen aan het feit dat hij op de handschoen moest springen voor eten. Ook de loer werd voor het eerst aangeboden in de valkenkamer zodat de valk wist dat hij daarop eten kon vinden. Door deze methodes werden de valkeniers door heel Europa befaamd en bekend.
Nederlandse valkeniers kregen hierdoor uit alle uithoeken van Europa uitnodigingen om op de Vorstenhoven te komen werken. Iedereen van adel kende de valkeniers uit Valkenswaard, Bergeijk, Waalre en Arendonk. En verschillende valkeniers vertrokken dan ook naar deze Vorstenhoven om daar als valkenier of zelfs valkenmeester in dienst te treden. Valkerij was met name onder de edelen erg geliefd. De valkerij onder de edellieden werd minder dankzij de Franse revolutie. Door de soevereiniteit van de Nederlanden stonden wij daar buiten. Men bleef de valken nog wel invangen en trainen, maar de afname van de valken liep erg terug. In Duitsland ging men gewoon verder met de valkerij, maar het grootst was de valkerij destijds in Groot-Brittannië. Rond 1843 werd Koninklijk valkeniers vereniging Het Loo opgericht waar Adriaan Mollen in dienst trad als hofvalkenier in dienst van koning Willem III, maar door gebrek aan financiële middelen werd deze rond 1855 opgeheven. Hiema viel de valkerij bijna helemaal stil in Nederland. Pas na de eerste wereldoorlog kwam er een kleine opleving, waarbij de valkerij vanuit Duitsland weer nieuw leven in geblazen werd.
Karel Mollen was een vermaard vangen, die 1867 op dertien jarige leeftijd alleen in de vanghut op de Leenderhei zijn eerste valk verschalkte. Ook als africhter kreeg hij als spoedig vermaardheid. Later stond hij in heel europa bekend als een voortreffelijk vervaardiger van huiven, schoenen, langveters, bellen en alle voor de jacht benodigde artikelen, en vele jaren voorzag hij liefhebbers van de valkerij zowel van de vogels en jachtgerei. Op 31 december 1935, sterft met de dood van Karel Mollen het eeuwenoude beroep van valkenier uit.
